بررسی استانداردهای آلایندگی یورو ، موضوع این مقاله از مجله همراه مکانیک است. پدیده آلودگی هوا که با ورود خودرو‌ها به خیابان‌ها آغاز شده، امروز به یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های دوست‌داران محیط‌زیست تبدیل شده است. تولیدکنندگان خودرو در سال‌های اولیه، تنها به فکر تولید خودروهای بزرگ‌تر و مدرن‌تر بودند و توجه چندانی به نرخ تولید آلاینده‌ها و آنچه بر سر محیط‌زیست می‌آید، نداشتند. با افزایش خودروها و مشاهده مطالعات جوی که خبر از افزایش آلاینده‌ها داشت، دولت‌ها و نهادهای قانون‌گذار در سراسر جهان برای کاهش میزان انتشار آلاینده‌ها توسط وسایل نقلیه دست‌به‌کار شدند. به‌موازات این اتفاقات، اتحادیه اروپا نیز طی اقدامی برای مهار آلودگی ناشی از وسایل نقلیه و خودرو‌ها، استانداردی جهت انتشار گازهای آلاینده خودروهایی که در کشورهای اتحادیه اروپا فروخته می‌شوند، تدوین کرد که به استاندارد های آلایندگی یورو معروف است.

تاریخچه استانداردهای آلایندگی یورو

مقررات مربوط به انتشار گازهای گلخانه‌ای، برای اولین بار در سال 1970 توسط اتحادیه اروپا تصویب شد. کمیسیون اروپا، دستورالعمل 220/70 گازهای حاصل از احتراق وسایل نقلیه موتوری را نیز در همان سال تدوین کرد و در سال ۱۹۹۲ دستورالعمل‌هایی شامل تغییرات نسبتاً عمده در الزامات آلودگی هوا، تحت عنوان یورو-1 معرفی شد. استانداردهای آلایندگی یورو در تعریف کلی، به حدود مجاز دود و آلودگی‌های خروجی از خودرو برحسب گرم بر کیلومتر طی‌شده می‌گویند که بر اساس کلاس خودرو تعیین می‌شود.